Het Bittere Einde. -Feuilleton door Atelier Roodbeen, aflevering 4

Aflevering 3 had als slotzin:
……maar gelukkig zijn er nu vaccins, die ons beschermen.
Ik val maar met de deur in huis: deze vaccins beschermen ons niet.
Niet tegen het krijgen van de gevreesde ziekte corona, maar wél tegen het ernstig ziek worden en tegen opname op de IC van een ziekenhuis, Want dáár zijn te weinig bedden. Die zorg heeft de overheid al in eerdere jaren afgeschaald. Teveel bedden op de IC was veel te duur. En ook in de loop van de pandemie moest er vooral niet worden opgeschaald. Het IC-personeel zou zich uiteindelijk eens kunnen vervelen als er op een bepaald moment wat minder drukte zou zijn op de IC…..
De overheid heeft het geld, in plaats van zorg-opschaling, liever besteed aan het opleiden en in functie houden van BOA’s, die moeten controleren of iedereen de maatregelen wel naleeft. Maatregelen? Ja, de overheid trachtte de pandemie in te dammen met een
-regel die zei dat je niet dichter dan 1,5 meter tot elkaar mocht naderen.
Persoonlijk contact wordt daardoor lastiger, en wie letterlijk niet tot iemand mag naderen, verwijdert zich figuurlijk van die persoon. Deze maatregel drijft mensen uiteen. Maar het virus? Dát trekt zich natuurlijk niets aan van een schamele afstand van 1,5 meter!
-een andere regel heeft ons verboden in grote groepen bijeen te komen. Evenementen, concerten, muziekrepetities, sportwedstrijden, scholing, theatervoorstellingen en kerkdiensten werden verboden of aan zeer strenge regels onderworpen. Al datgene wat mensen bijeenbrengt mocht niet meer plaatsvinden. We zijn dit gaan benoemen met de term “lockdown” . Het hele land ging op slot.
-toen het niet meer houdbaar was (mensen gingen al te veel mopperen) om het land op slot te houden, is er nog een poosje een avondklok geweest. Het grapje, dat het virus ’s avonds na 17.00 uur wakker werd, en dat je daarom na 17.00 uur niet meer buiten mocht zijn, was maar heel even leuk….
-we mochten ons gezicht niet meer laten zien. Onze emoties werden onzichtbaar achter een mondkapje. Toen een paar week geleden Sahara-zand onze kant opwaaide, ging het stof van de Sahara dwars door de gaatjes van het mondkapje heen. Maar het virus, dat ongeveer 1.000.000 (een miljoen) kleiner is dan een zandkorrel, zou door het mondkapje effectief worden tegengehouden. En we geloofden het! Of, nou ja, misschien niet allemaal, maar ja het was een regel, en die moest nagevolgd worden. Op straffe van hoge boetes.

Tot slot van deze aflevering nog wat persoonlijke vragen:
-Hoe heb jij de lockdowns ervaren? Zinvol? Prettig? Logisch? Met goed resultaat?
-Wat deed de afwezigheid van familie en vrienden met je?
-Wat deed het met je, om niet meer bijeen te kunnen zijn met anderen en de dingen te doen waar jij warm voor loopt?
-Mondkapjes werden opgezet in de winkel, maar ook op de fiets en in de auto, om pas thuis afgezet te worden. Wat is het verschil tussen de lucht buitenshuis en de lucht binnenshuis? Weet een virus dat het niet binnen mag komen in onze woningen?

lees verder feuilleton 5